പ്രിയമുള്ളവരേ...,
അല്പ്പം വൈകിയാണെങ്കിലും ഞാനും ബ്ലോഗുകളുടെ ലോകത്തേക്ക് എന്റെ ആദ്യ ചുവടുകള്വെക്കുകയാണ്.. ഇതെന്റെ ആദ്യ ബ്ലോഗ് ആണ്.എന്തെഴുതണം എന്നുള്ള ചിന്ത എന്നെ കഴിഞ്ഞ മൂന്നാഴ്ചകള് ആയി അതിക്രൂരമായി പീഡിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു. മൂന്നാഴ്ച സമയം എടുത്തെങ്കിലും ഒടുവില് വിഷയദാരിദ്ര്യം എന്ന പ്രഹെളികയില് പെട്ട് വഴിയറിയാതെ ഉഴലുകയാണ് ഞാന് എന്ന തിരിച്ചറിവിലേക്ക് ഞാന് എത്തിച്ചേര്ന്നിരിക്കുന്നു. പക്ഷെ പിന്മാറുവാന് ഞാന് ഒരുക്കമല്ലായിരുന്നു..(ഹും.. കണ്ട അണ്ടനും അടകോടനും ഒക്കെ ബ്ലോഗ് എഴുതുന്ന ഈ കാലത്ത് ഞാന് മാത്രം എന്തിനു മാറി നില്ക്കണം.. പിന്നേ.. എന്റെ പട്ടി മാറി നിക്കും..)
അങ്ങനെ എന്റെ ആദ്യ ബ്ലോഗിന് എന്റെ കടുത്ത വിഷയദാരിദ്ര്യം തന്നെ വിഷയമാക്കാന് ഞാന് തീരുമാനിച്ചു.. ഹോ.. എന്താല്ലേ ചങ്കൂറ്റം..!!
ഒരു പക്ഷെ ലോക ചരിത്രത്തില് ആദ്യമായി വിഷയദാരിദ്ര്യത്തെ തന്നെ വിഷയമാക്കുന്ന ബ്ലോഗര് എന്ന പദവിയും എനിക്ക്തന്നെ ലഭിച്ചേക്കാം.. ആര് കണ്ടു..
''ബ്ലോഗ് എഴുതാന് എനിക്കെന്നും പ്രചോദനമായി നിന്ന മഹാനായ ബ്ലോഗ്ഗര് ബെര്ലിതോമസ് എന്ന ബെര്ലിചായന് ആദ്യമേ തന്നെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഭാഷയില് നന്ദി പറഞ്ഞുകൊള്ളട്ടെ'' എന്നൊന്നും ജാഡ പറയാന് എന്നെക്കിട്ടില്ല..
ബ്ലോഗിങ്ങിലേക്ക് എന്നെ കൈ പിടിച്ചു നടത്തിയ നല്ലവരും ബ്ലോഗര്മാരും സര്വ്വോപരി പമ്പരവിഡ്ഢികളുമായ എന്റെ കൂട്ടുകാരായ പോണി ബ്ലോഗ് പോപ്പി, പടാര് ബ്ലോഗ് റിജോ, തട്ടുകട ബ്ലോഗ് ജിക്കുമോന്., മന്ദാര പുഷ്പങ്ങള് സാഗര് കോട്ടപ്പുറം, അന്തര്മുഖപന്തുവരാളി കുമാരേട്ടന് പൂഞ്ഞാര്, ഷാഡോ മാന് ബ്ലോഗ് അരുണ് അശോക്, പിന്നെ നമ്മടെ ഉണ്ണിമായ ഗോപന്, എന്റെ വര ബ്ലോഗ് നൗഷാദ് അകമ്പാടം എന്നിവര്ക്ക് ഞാന് നന്ദിയുടെ വാടാമലരുകളും (നന്ദി..പിന്നേ കോപ്പാ..) ക്രുതജ്ഞതയുടെ പൂച്ചെണ്ടുകളും, ഈ ബ്ലോഗ് മൂലം എനിക്കുണ്ടാകാന് സാധ്യതയുള്ള നാണക്കേടിന്റെ വിഹിതവും പിന്നെ രണ്ടു രാധാസും സമര്പ്പിച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ കഥ ഞാന് തുടങ്ങട്ടെ..
*********************ഒരു ദുന്യതയില്ലാ കഥ***********************
വായനക്കാരേ....(എന്തോയെന്നു വിളി കേള്ക്കടാ/കേള്ക്കടീ)
ദുന്യതയില്ലെങ്കില് പിന്നേ ഇവന് എന്നാ **** കാണാനാ ഈ പണിക്ക് ഇറങ്ങിയെക്കുന്നത്, ഈ നേരത്തിനു ഇവന് പോയി നാല് തെങ്ങിന്റെ മൂട് കിളച്ചുകൂടെ എന്ന് നിങ്ങള് മനസ്സില് വിചാരിച്ചേക്കാം.. അങ്ങനെ വിചാരിക്കുന്ന മാന്യവായനക്കാര്ക്ക് മാത്രമായുള്ള തെറിയാണ് കഥയുടെ ടൈറ്റിലൈന് ഇടതു വശത്തും വലതുവശത്തുമായി ഞാന് നക്ഷത്രരൂപേണ എഴുതിയിരിക്കുന്നത്..
ഞാനാരാ മോന്....?
ശരി..ഇനി കഥയിലേക്ക് വരാം.. കഥയെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞാല് ഈ കഥയില് ചോദ്യവും ഇല്ല.. ഉത്തരവും ഇല്ല... ഇനി, അങ്ങനെ എന്തെങ്ങിലും ഒക്കെ ഉണ്ടെങ്കിലെ ഒരു ഗുമ്മുള്ളൂ എന്നു ചിന്തിക്കുന്ന യാഥാസ്ഥിതികരായ വായനക്കാര്ക്ക് ചോദ്യങ്ങളും ഉത്തരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കാന് ഉള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം ഞാന് തന്നിരിക്കുന്നു.. കോടിക്കണക്കിനു രൂപ ചിലവാക്കി ഇങ്ങനെയൊരു ബ്ലോഗ് ഉണ്ടാക്കാന് പറ്റുമെങ്കില് ഇനി വായനക്കാരന് ഒരല്പം സ്വാതന്ത്ര്യം തരാനാണോ ബുദ്ധിമുട്ട്.. ഹെന്താല്ലേ.. ഹോ.. ഭയങ്കരം തന്നെ..!!
എന്നാപ്പിന്നെ കഥ പറഞ്ഞു തുടങ്ങാം..
പണ്ട് പണ്ട് പണ്ട്..... ഏയ് അത്രയ്ക്ക് പണ്ടൊന്നും അല്ല.. എന്നാലും കുറച്ചു പണ്ടാണ്..അല്ലെ? ആണോ? അത് ഉറപ്പിക്കാന് വരട്ടെ.. അതിനു മുന്പ് ഈ കഥ നടക്കുന്നത് എവിടെയാണ് എന്ന് നോക്കാം..
ഈ കഥ നടക്കുന്നത് ഭൂമിയില് അല്ല.. സ്വര്ഗ്ഗത്തിലും അല്ല.. നരകത്തില് ആല്ല.. പാതാളത്തിലും അല്ല... നാസാക്കാരുടെ അറിവിലേക്കായി പറയുകയാണ്, ഇത് നടക്കുന്നത് ചൊവ്വയിലും, ചന്ദ്രനിലും ഒന്നും അല്ല..
പിന്നെ നിന്റെ കഥ നടക്കുന്നത് ഏതു ****ലാടാ എന്ന് നീയൊക്കെ മനസ്സില് പറയുന്നത് എനിക്ക് കേള്ക്കാം..ഞാന് നേരത്തെ പറഞ്ഞ 'നക്ഷത്രങ്ങള്' ഓര്മയുണ്ടല്ലോ?
ഈ കഥ നടക്കുന്നത് ഏതാണ്ട് ആയിരത്തി തൊള്ളായിരത്തി.... അല്ലെ വേണ്ട...
കാലങ്ങളെയെല്ലാം അതിജീവിക്കാന് പോകുന്ന, കാലമുള്ള കാലം വരെ നിലനില്ക്കാന് പോകുന്ന ഒരു കഥക്കെന്തിനാണ് കാലം...?
അതെ ഈ കഥ ഇങ്ങനെ കടല് പോലെ, ആകാശം പോലെ പരന്നിങ്ങനെ കിടക്കുകയാണ്.. കാറ്റുപോലെ, മേഘങ്ങള് പോലെ പറന്നങ്ങനെ നടക്കുകയാണ്..
അതിനി ഞാന് എന്നാ എഴുതാനാ.. ഹും.. അവനൊക്കെ കഥ കേക്കാന് വന്നെക്കുന്നു.. കഥ വായിക്കാന് നടക്കുന്ന നേരത്ത് പോയിരുന്നു നാലക്ഷരം പഠിക്കാന് നോക്ക്..നിനക്കൊക്കെ കഥ പറഞ്ഞു തരല് അല്ലെ എന്റെ പണി...!!
അല്ല പിന്നെ..
***************നന്ദി വായനക്കാരെ നന്ദി ********************
(ദേ ഈ മോളീക്കെടക്കുന്ന നക്ഷത്രം ഒന്നും തെറിയല്ല കേട്ടോ..അതെല്ലാം നന്ദിയുടെ നിറമലരുകളാ..)
അല്പ്പം വൈകിയാണെങ്കിലും ഞാനും ബ്ലോഗുകളുടെ ലോകത്തേക്ക് എന്റെ ആദ്യ ചുവടുകള്വെക്കുകയാണ്.. ഇതെന്റെ ആദ്യ ബ്ലോഗ് ആണ്.എന്തെഴുതണം എന്നുള്ള ചിന്ത എന്നെ കഴിഞ്ഞ മൂന്നാഴ്ചകള് ആയി അതിക്രൂരമായി പീഡിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു. മൂന്നാഴ്ച സമയം എടുത്തെങ്കിലും ഒടുവില് വിഷയദാരിദ്ര്യം എന്ന പ്രഹെളികയില് പെട്ട് വഴിയറിയാതെ ഉഴലുകയാണ് ഞാന് എന്ന തിരിച്ചറിവിലേക്ക് ഞാന് എത്തിച്ചേര്ന്നിരിക്കുന്നു. പക്ഷെ പിന്മാറുവാന് ഞാന് ഒരുക്കമല്ലായിരുന്നു..(ഹും.. കണ്ട അണ്ടനും അടകോടനും ഒക്കെ ബ്ലോഗ് എഴുതുന്ന ഈ കാലത്ത് ഞാന് മാത്രം എന്തിനു മാറി നില്ക്കണം.. പിന്നേ.. എന്റെ പട്ടി മാറി നിക്കും..)
അങ്ങനെ എന്റെ ആദ്യ ബ്ലോഗിന് എന്റെ കടുത്ത വിഷയദാരിദ്ര്യം തന്നെ വിഷയമാക്കാന് ഞാന് തീരുമാനിച്ചു.. ഹോ.. എന്താല്ലേ ചങ്കൂറ്റം..!!
ഒരു പക്ഷെ ലോക ചരിത്രത്തില് ആദ്യമായി വിഷയദാരിദ്ര്യത്തെ തന്നെ വിഷയമാക്കുന്ന ബ്ലോഗര് എന്ന പദവിയും എനിക്ക്തന്നെ ലഭിച്ചേക്കാം.. ആര് കണ്ടു..
''ബ്ലോഗ് എഴുതാന് എനിക്കെന്നും പ്രചോദനമായി നിന്ന മഹാനായ ബ്ലോഗ്ഗര് ബെര്ലിതോമസ് എന്ന ബെര്ലിചായന് ആദ്യമേ തന്നെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഭാഷയില് നന്ദി പറഞ്ഞുകൊള്ളട്ടെ'' എന്നൊന്നും ജാഡ പറയാന് എന്നെക്കിട്ടില്ല..
ബ്ലോഗിങ്ങിലേക്ക് എന്നെ കൈ പിടിച്ചു നടത്തിയ നല്ലവരും ബ്ലോഗര്മാരും സര്വ്വോപരി പമ്പരവിഡ്ഢികളുമായ എന്റെ കൂട്ടുകാരായ പോണി ബ്ലോഗ് പോപ്പി, പടാര് ബ്ലോഗ് റിജോ, തട്ടുകട ബ്ലോഗ് ജിക്കുമോന്., മന്ദാര പുഷ്പങ്ങള് സാഗര് കോട്ടപ്പുറം, അന്തര്മുഖപന്തുവരാളി കുമാരേട്ടന് പൂഞ്ഞാര്, ഷാഡോ മാന് ബ്ലോഗ് അരുണ് അശോക്, പിന്നെ നമ്മടെ ഉണ്ണിമായ ഗോപന്, എന്റെ വര ബ്ലോഗ് നൗഷാദ് അകമ്പാടം എന്നിവര്ക്ക് ഞാന് നന്ദിയുടെ വാടാമലരുകളും (നന്ദി..പിന്നേ കോപ്പാ..) ക്രുതജ്ഞതയുടെ പൂച്ചെണ്ടുകളും, ഈ ബ്ലോഗ് മൂലം എനിക്കുണ്ടാകാന് സാധ്യതയുള്ള നാണക്കേടിന്റെ വിഹിതവും പിന്നെ രണ്ടു രാധാസും സമര്പ്പിച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ കഥ ഞാന് തുടങ്ങട്ടെ..
*********************ഒരു ദുന്യതയില്ലാ കഥ***********************
വായനക്കാരേ....(എന്തോയെന്നു വിളി കേള്ക്കടാ/കേള്ക്കടീ)
ദുന്യതയില്ലെങ്കില് പിന്നേ ഇവന് എന്നാ **** കാണാനാ ഈ പണിക്ക് ഇറങ്ങിയെക്കുന്നത്, ഈ നേരത്തിനു ഇവന് പോയി നാല് തെങ്ങിന്റെ മൂട് കിളച്ചുകൂടെ എന്ന് നിങ്ങള് മനസ്സില് വിചാരിച്ചേക്കാം.. അങ്ങനെ വിചാരിക്കുന്ന മാന്യവായനക്കാര്ക്ക് മാത്രമായുള്ള തെറിയാണ് കഥയുടെ ടൈറ്റിലൈന് ഇടതു വശത്തും വലതുവശത്തുമായി ഞാന് നക്ഷത്രരൂപേണ എഴുതിയിരിക്കുന്നത്..
ഞാനാരാ മോന്....?
ശരി..ഇനി കഥയിലേക്ക് വരാം.. കഥയെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞാല് ഈ കഥയില് ചോദ്യവും ഇല്ല.. ഉത്തരവും ഇല്ല... ഇനി, അങ്ങനെ എന്തെങ്ങിലും ഒക്കെ ഉണ്ടെങ്കിലെ ഒരു ഗുമ്മുള്ളൂ എന്നു ചിന്തിക്കുന്ന യാഥാസ്ഥിതികരായ വായനക്കാര്ക്ക് ചോദ്യങ്ങളും ഉത്തരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കാന് ഉള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം ഞാന് തന്നിരിക്കുന്നു.. കോടിക്കണക്കിനു രൂപ ചിലവാക്കി ഇങ്ങനെയൊരു ബ്ലോഗ് ഉണ്ടാക്കാന് പറ്റുമെങ്കില് ഇനി വായനക്കാരന് ഒരല്പം സ്വാതന്ത്ര്യം തരാനാണോ ബുദ്ധിമുട്ട്.. ഹെന്താല്ലേ.. ഹോ.. ഭയങ്കരം തന്നെ..!!
എന്നാപ്പിന്നെ കഥ പറഞ്ഞു തുടങ്ങാം..
പണ്ട് പണ്ട് പണ്ട്..... ഏയ് അത്രയ്ക്ക് പണ്ടൊന്നും അല്ല.. എന്നാലും കുറച്ചു പണ്ടാണ്..അല്ലെ? ആണോ? അത് ഉറപ്പിക്കാന് വരട്ടെ.. അതിനു മുന്പ് ഈ കഥ നടക്കുന്നത് എവിടെയാണ് എന്ന് നോക്കാം..
ഈ കഥ നടക്കുന്നത് ഭൂമിയില് അല്ല.. സ്വര്ഗ്ഗത്തിലും അല്ല.. നരകത്തില് ആല്ല.. പാതാളത്തിലും അല്ല... നാസാക്കാരുടെ അറിവിലേക്കായി പറയുകയാണ്, ഇത് നടക്കുന്നത് ചൊവ്വയിലും, ചന്ദ്രനിലും ഒന്നും അല്ല..
പിന്നെ നിന്റെ കഥ നടക്കുന്നത് ഏതു ****ലാടാ എന്ന് നീയൊക്കെ മനസ്സില് പറയുന്നത് എനിക്ക് കേള്ക്കാം..ഞാന് നേരത്തെ പറഞ്ഞ 'നക്ഷത്രങ്ങള്' ഓര്മയുണ്ടല്ലോ?
ഈ കഥ നടക്കുന്നത് ഏതാണ്ട് ആയിരത്തി തൊള്ളായിരത്തി.... അല്ലെ വേണ്ട...
കാലങ്ങളെയെല്ലാം അതിജീവിക്കാന് പോകുന്ന, കാലമുള്ള കാലം വരെ നിലനില്ക്കാന് പോകുന്ന ഒരു കഥക്കെന്തിനാണ് കാലം...?
അതെ ഈ കഥ ഇങ്ങനെ കടല് പോലെ, ആകാശം പോലെ പരന്നിങ്ങനെ കിടക്കുകയാണ്.. കാറ്റുപോലെ, മേഘങ്ങള് പോലെ പറന്നങ്ങനെ നടക്കുകയാണ്..
അതിനി ഞാന് എന്നാ എഴുതാനാ.. ഹും.. അവനൊക്കെ കഥ കേക്കാന് വന്നെക്കുന്നു.. കഥ വായിക്കാന് നടക്കുന്ന നേരത്ത് പോയിരുന്നു നാലക്ഷരം പഠിക്കാന് നോക്ക്..നിനക്കൊക്കെ കഥ പറഞ്ഞു തരല് അല്ലെ എന്റെ പണി...!!
അല്ല പിന്നെ..
***************നന്ദി വായനക്കാരെ നന്ദി ********************
(ദേ ഈ മോളീക്കെടക്കുന്ന നക്ഷത്രം ഒന്നും തെറിയല്ല കേട്ടോ..അതെല്ലാം നന്ദിയുടെ നിറമലരുകളാ..)
